Przypowieści o Mojżeszu

Ewolucja

Pewnego razu Mojżesz, idąc przez podwórze pewnego gospodarstwa, zobaczył chłopaka, który przemawiał do Boga: 

- O Panie - mówił. - Twoje dzieło jest dobre i miłe memu sercu. O, gdybyś tylko zechciał zawitać w moje progi, troszczyłbym się o Ciebie, bardziej niż o moje owce i kury. W czasie deszczu mógłbyś się schronić pod dachem stodoły, w czasie zimna ogrzewałbym Cię pod moim kocem, a w upały prowadziłbym Cię do kąpieli w potoku. Jadłbyś u mnie chleb z manny i pił tłuste mleko, zabawiałbym Cię śpiewem i grą na flecie. O Panie mój, gdybyś tylko zechciał przyjść, zobaczyłbyś jak bym Cię pielęgnował! 

Gdy chłopak skończył mówić, prorok wykrzyknął oburzony: 

- Cóż ty za impertynencje prawisz, chłopcze - tak ograniczać Nieograniczonego! Bóg, Pan Wszechrzeczy, jest poza wszelką postacią, ludzkim doświadczeniem i zdolnością rozumienia! 

Młodzieniec przestraszył się gniewu Mojżesza i uciekł. Wówczas Pan przemówił do proroka: 

- Mojżeszu, Mojżeszu, nie jestem z ciebie zadowolony. Posłałem cię, abyś przybliżał do mnie tych, którzy są oddaleni, a nie odsuwał ich ode mnie. Mów z każdym odpowiednio do stopnia jego rozwoju.

Wirowanie Derwiszów - Tańce Sufich

Taniec derwiszów

Derwisz (pers. درویش) - to asceta, żebrzący, wędrowny mnich (fakir), a także mistyk należący do bractwa sufickiego. Najstarsze znane bractwo derwiszów powstało w XI w. w roku 1077, a założone zostało przez Abd al-Kadir al-Dżilani. Derwisze - mistycy mieli wielki wpływ na ludzi, ponieważ budzili w poszukujących Boga ludziach najgłębsze tęsknoty, poprzez swoje charakterystyczne tańce, polegające na wielogodzinnym, nieprzerwanym obracaniu się (wirowaniu) wokół własnej osi, przy równoczesnym wypowiadaniu magicznych słów. Bractwo wirujących derwiszów - jak nazwano tańczących mistyków powstało w Konya w Turcji w XIIw. Zainspirowane zostało poezją wielkiego poety Jelaluddin (Dżelaluddin) Rumi, zwanego "Mevlana", co oznaczało "Nasz Mistrz". Wirujący derwisze nazwani zostali więc Mevlevitami i mieli duży wpływ na ówczesnych poszukujących Boga ludzi. 

Suficka medycyna i uzdrawianie

Uzdrawianie w Naukach Sufi

Sufi Ibn Sina - Avicenna

Duchowość suficka zawiera wiele nauk na temat metod uzdrawiania w medycynie muzułmańskiej Unani Tibb i Tibb Nabawi. Nauki Sufich zawierają praktyczne rady na dolegliwości według zasad medycyny Unani (greckiej) i Nabawi, zwanej medycyną Proroka. Arabowie przejęli od Hipokratesa i Greków ich medycynę i jej zasady i rozbudowali ją do rangi nauki, stosowane w Europie aż do 19 wieku. Kanon medycyny Sufi Ibn Sina znanego lepiej jako Awicenna, tom I przetłumaczony z arabskiego na język łaciński był podstawą dla medycyny w średniowieczu i później. Inne pięć tomów traktatu medycyny Avicenny (ibn Sinny) nigdy nie zostały przetłumaczone na język zachodni. Razem jest osiemnaście tomów medycyny sufickiej, która w wielu swych działach znacznie przewyższa lepiej znaną Chińską Medycynę Tradycyjną, np. w metodach diagnostyki pulsowej. 

Niewiele osób przypuszcza, że odpowiednia żarliwa modlitwa, może również posiadać właściwości uzdrawiające. Kiedy Sufi modli się, w tym momencie całkowicie poddaje się Bogu. Modlitwa muzułmańska odbywa się w ruchu i angażuje całe ciało. Wierny poddaje się nie tylko swoim umysłem, ale ciałem i całym swoim jestestwem. W czasie modlitwy jego nafs (ego) również poddaje się Bogu. Modlitwa SALAT jest jedną z podstawowych praktyk Sufich, bez której doskonałe poddanie się Bogu, Alla'h nigdy nie jest możliwe. Sufi potrafią się modlić w niesprzyjających warunkach. Nawet jeśli nie mają wody aby uczynić ablucję, obmywanie, do ablucji może posłużyć piasek. Modlitwa w islamie jest prosta i krótka, a w wydaniu sufich znacząco pogłębiona. Robi się Salat na chodniczku czy raczej dywaniku modlitewnym, który można wszędzie ze sobą nosić i położyć. Na kilka minut chodniczek staje się cudownym "latającym dywanem" która niesie wiernego ku Bogu.

Sufi Mevlana Dżelaluddin Rumi

Maulana Rumi

Maulana Rumi

Dżalaloddin Rumi – dla świata (perski: جلال الدين محمد رومي , Dżalal ad-Din ar-Rumi, Dżalaluddin Rumi, Dżalal ad-Din Balchi, Mevlana; język turecki: Calaleddin Rumi) – dla Irańczyków (Persów) Maulana Rumi – najwybitniejszy perski poeta suficki, mistyk perski, teolog islamski i mistrz duchowy, twórca zakonu wirujących derwiszów, żył w XIII wieku. – urodził się w Balchu (na terenie dzisiejszego Afganistanu). 30 września 1207 r. – zm. 17 grudnia 1273)

Dżelaluddin Rumi – dla swych uczniów i wielbicieli stał się największym autorytetem, któremu nadano przydomek – Moulana – „Nasz pan”, a w domyśle “Serdeczny, Boski”. Poetycka twórczość Moulana Rumi’ego zachwyca różnorodnością, zadziwiającą metaforyką i urzeka prostotą. Wiele utworów poety porusza temat miłości do Boga, którego poeta przedstawia jako ‘Umiłowanego’.

Uciekając przed najazdem mongolskim 1221 – Rumi wędrował na zachód i ostatecznie większość życia spędził w Konyi (Anatolia) gdzie też znajduje się jego mauzoleum. Najbardziej znanym jego dziełem poetyckim jest Masnawi i Manawi (Masnavi-e Maanavi), sześcioczęściowy, złożony z dwuwierszy poemat uważany przez sufich za drugą co do ważności świętą księgę po Koranie. Mauzoleum Rumiego w Konya jest celem corocznych pielgrzymek. Rok 2007 został ogłoszony przez UNESCO rokiem Rumiego.

Opowieści Hodża Nasruddin

Hodża i ryba

Kiedy Hodża Nasruddin był w Indiach, przechodził koło dziwnie wyglądającego budynku, w drzwiach którego siedział wychudzony sadhu. Unosiła się wokół niego aura abstrakcji i spokoju, więc Nasruddin pomyślał, że mógłby nawiązać z nim jakiś kontakt i pozdrowił go.

“Jestem joginem i poświęciłem się służbie wszystkim żyjącym istotom, szczególnie ptakom i rybom”- odpowiedział sadhu.

“Pozwól mi proszę przyłączyć się do siebie” – powiedział Nasruddin – “gdyż, tak jak przypuszczałem, mamy wiele wspólnego. Bardzo porusza mnie twój sentyment, gdyż to właśnie ryba uratowała mi kiedyś życie”.

“Czyż to nie cudowne!” – wykrzyknął jogin. – “Będę zachwycony, jeśli przyłączysz się do naszej grupy. Przez wszystkie lata mojego oddania się sprawie zwierząt nigdy jeszcze nie byłem zaszczycony doświadczyć tak bliskiego z nimi kontaktu jak ty. Uratowała ci życie! To potwierdza założenia naszej doktryny, że całe królestwo zwierząt jest powiązane”.

Nasruddin pozostał z sadhu kilka tygodni, kontemplując swój pępek i ucząc się różnych dziwnych ćwiczeń.

Pewnego razu jogin zapytał: “Czy byłbyś w stanie teraz, gdy poznaliśmy się lepiej, przekazać mi swoje wzniosłe doświadczenie z rybą ratującą życie, byłbym bardziej niż zaszczycony?”.

“Nie jestem tego pewien, szczególnie teraz, gdy poznałem więcej twoich idei,” – powiedział Hodża.

Ale sadhu nalegał ze łzami w oczach, nazywając go mistrzem i posypując przed nim głowę popiołem.

“W porządku, skoro nalegasz, ale nie jestem całkiem pewien, czy jesteś gotowy na to odkrycie, którego mam dokonać. Ryba rzeczywiście uratowała moje życie. Byłem bowiem na skraju śmierci głodowej, kiedy ją złapałem. Dostarczyła mi jedzenia na trzy dni!”

Więcej opowieści o Hodża Nasruddin znajdziesz:

http://sufi-chishty.blogspot.com/p/nasruddin.html

Zapraszamy na warsztaty

http://sufi-chishty.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: sufi-chishty.blogspot.com

INWOKACJA

Wzywamy Jedynego

Doskonałą Miłość, Harmonię i Piękno
Jedyną Istotę zjednoczoną ze wszystkimi oświeconymi duszami
Które tworzą ucieleśnienie Mistrza
Ducha Przewodnictwa

Z wdzięcznością dla mych Umiłowanych Duchowych Przewodników:

z Królestwa Sufich w Ajmer w Indii

Pir Sahib Ajmeri Syed Saddique Hussain Chishty

S/o Alhaj Syed Siddique Hussain Chishty

Syed Tafazzul Hussain Chishty

Syed Ghaffar Hussain Chishty

oraz memu pierwszemu Duchowemu Przewodnikowi

Pir Ofiel Ahmad Chishty 

Atum O’Kane, Munirowi, Rabi Ishu 

którzy w przeszłości inspirowali mnie do dalszego rozwoju, pracy i niesienia Boskiego Orędzia dla wszystkich ludzi tej Ziemi, którzy szczerze poszukują Boga!

Allah Ya Shakur

DEMONY - Nauka Sufich o Dżinnach i Karinach

 Jinna – Dżinn

Jinna - Dżinn

Słowo „dżinn” (ukrywać się,ukryty) – pochodzi od arabskiego słowa „dżinni” oznaczającego demona lub ducha. Dżinny, dżinna, jinni – (arab. جن) – demony i duchy powstałe z czystego niedymiącego ognia (w niektórych wersjach wierzeń z czystego płomienia oraz obłoku pary). Dżinny posiadają nadnaturalną potęgę i są niewidzialne, mogą jednak przyjmować dowolną postać (człowieka, zwierzęcia lub potwora).

W islamie dżinny stanowią trzecią kategorię istot rozumnych, które zostały stworzone przez Boga razem z ludźmi i aniołami. Posiadają one wolną wolę i dzielą się na dobre, które służą Bogu i pomagają prorokom i niektórym dobrym ludziom i na złe (ifryty, sile i ghule), które są złośliwe i bardzo szkodzą. Do złych dżinnów zalicza się także szatana (szejtan). Według wierzeń arabskich Dżinny dzielą się na plemiona i rody i zamieszkują miejsca pustynne, lub ruiny, a także miejsca ponure i opuszczone. Dżinna, to magiczne stworzenia, które utożsamiały wrogie człowiekowi siły natury. Dżinny były też strażnikami ukrytych skarbów. Zgodnie z ludowymi legendami i baśniami, człowiek przy pomocy zaklęć może sobie w pewnych wypadkach dżinna podporządkować (np. zmusić do spełnienia trzech życzeń), a także uwięzić w lampie lub butelce (“Księga tysiąca i jednej nocy“).

SEKS w Islamie

Qur’an i Hadisy na temat seksu

Polecam zalecenia islamu na temat seksu do wnikliwych studiów

Miłość

Qur’an i hadisy na temat seksu.
Oto co każdy mężczyzna o seksie wiedzieć powinien.

بسم الله الرحمن الرحيم

„Wasze żony są dla was polem uprawnym; przychodźcie więc na wasze pole jak chcecie, lecz czyńcie pierwej jakiś dobry czyn dla swojej duszy; i bójcie się Allaha i wiedzcie, że się spotkacie z Nim i głoście radosną wieść dla tych, którzy wierzą.” Qur’an, Sura 2:223

„Dozwolone wam jest nocą w czasie postu zbliżać się do waszych żon. One są ubiorem dla was a wy jesteście ubiorem dla nich.” Qur’an, Sura 2:187

„O wy, którzy wierzycie! Nie zakazujcie dobrych rzeczy, które Allah uznał za dozwolone dla was i nie przebierajcie miary.” Qur’an, Sura 5:87

Posłaniec Allaha (saws) rzekł: „Kiedy muzułmanin zamierza obcować ze swoją żoną, Allah zapisuje mu 20 dobrych uczynków a wymazuje 20 złych. Kiedy łapie ją za rękę, Allah zapisuje mu 40 dobrych uczynków a wymazuje 40 złych. Kiedy ją całuje, Allah zapisuje mu 60 dobrych uczynków a wymazuje 60 złych. Kiedy w nią wchodzi, Allah zapisuje mu 120 dobrych uczynków a wymazuje 120 złych. Kiedy później wstaje by dokonać ablucji, Allah pokazuje go aniołom i mówi: ‘Spójrzcie na mojego sługę. Wstaje w chłodną noc aby zmyć z siebie nieczystość szukając zadowolenia swego Pana. Oświadczam, że mu przebaczyłem.” (Maybudi)