Jak rozpoznać prawdziwego nauczyciela sufizmu?

Istnieje bardzo wiele oznak po których można poznać autentyczność Sufich, niejako z zewnątrz poprzez uważną obserwację tego jak funkcjonuje ktoś, kto podaje się za mistrza. Powinna być zdecydowana przewaga cech prawdziwego mistrza sufi, a generalny brak oznak nauczyciela fałszywego!

• autentyczny sufi posiada czystą i nieprzerwaną linię przekazu (silsila), oraz pozwolenie, autoryzacje od swojego mistrza szaikha (idżaza). Jeśli sufi nie jest w stanie wykazać się takim przekazem, nie będzie on autentycznym szaikhem. Nie ma sufich niezależnych i niezwiązanych z żadną szkołą, gdyż sufi to sukcesyjna linia przekazu miłującej mądrości z Mistrza na uczniów, którzy gotowi są d oświecenia. 
• prawdziwy sufi szanuje wszystkich swoich mistrzów oraz nauczycieli przyznając się do nich publicznie z wielkim pietyzmem! Zna nie tylko tariqat w którym posiada autoryzację, ale i biegłym jest w metodach innych metod i linii nauczania! Ktoś, kto wypiera się swego Nauczyciela nie tylko jest kłamcą przed Bogiem ale pokazuje, że nie ma w nim (niej) ani trochę Prawdy, a Prawda jest Bogiem.
• prawdziwy sufi zajmuje się nauczaniem i pomaganiem nowicjuszom w sposób trwały, niezależnie od tego czy są biedni czy bogaci, a jego zajęcia są dostępne dla wszystkich zainteresowanych drogą sufizmu. Sufi wymaga od uczniów przerobienia wskazanych lekcji w sposób praktyczny, a kandydatów do wtajemniczenia gruntownie bada, testuje i weryfikuje. Nie można zostać nauczycielem za pieniądze ani z uwagi na pochodzenie czy arystokratyczną pozycję. Znani są sufi, którzy własną głową zapłacili za odmowę uczenia mistyki plugawego w swej rozpuście i niegodziwości władcy kraju w którym przebywali.
• sufi nie czerpie korzyści materialnych od swoich uczniów, nie jest nastawiony na zysk z uczniów czy zajęć duchowych. Prawdziwy sufi raczej daje niż bierze, jednak nie pozwala oszczercom czy siewcom wątpliwości na darmowe szkodzenie sufickiej grupie. Raczej służy swoim uczniom, niż oczekuje, aby inni służyli jemu. Sufi starają się żyć z pracy własnych rąk, nawet jak wspólnota utrzymuje ośrodek czy mauzoleum. Sufi zwykle pobiera datki z tytułu nauczania czy uzdrawiania, a jeśli pobiera opłaty to wtedy gdy są konieczne z powodu kosztów aktywności takich jak noclegi, wyżywienie, zwrot kosztów podróży, utrzymanie ośrodka czy wynajem sal.
• prawdziwy sufi będzie rozumnie przestrzegać duchowego muzułmańskiego prawa (szariatu), modlitw (salat) i będzie przykładem w tej materii dla swoich uczniów i uczennic. Wszyscy bez wyjątku wielcy sufi (Moinuddin, Rumi, Attar, Jami, Junaid, al-Halladż, Ghazali, ibn-Arabi, etc.) byli znani z pobożności i religijności oraz z przestrzegania prawa danego przez Boga dla ludzkości.
• prawdziwy sufi nigdy nie będzie chełpił się mówiąc o sobie że jest "sufi." Sufim się jest z duchowej na­tury, sufim nie można "zostać" po jakimś ezoterycznym kursie. Sufich się rozpoznaje, a nie produkuje tak jak magistrów na uniwersytecie. Każdy może odbyć studia i zostać magistrem, ale nie każdy zostaje wybitnym uczonym czy wynalazcą. Dobry uczeń jest magistrem wiedzy duchowej ale sufi jest uczonym z prawdziwego zdarzenia i mędrcem o czystej duszy!
• sufi nigdy nie będzie ostentacyjny w zachowaniu, ani nie będzie starać się robić stale dobrego wrażenia na innych za wszelką cenę. Nie będzie wdawać się w jałowe kłótnie, polemiki, krytykę i nie będzie wyrażać się źle o innych z powodu emocji. Sufi jest stanowczy i w swej duchowej działalności nie ugnie się nawet wobec represji, prześladowań czy śmierci. Przykładem jest al-Halladż, który oddał życie za Prawdę, zostawszy żywcem obdartym ze skóry i ściętym za to, że nie chciał wyrzec się Mistrza i duchowej drogi sufi.
• sufi jest z reguły dobrze obeznany z prawem islamskim (szariatem) oraz wiedzą mistyczną i Pismami Świętymi takimi jak Koran. Wielu sufich było wybitnymi uczonymi prawa religijnego, oraz wiedzą o świętych sufich swojej tradycji. Nie istnieje nawet uczeń suficki, który nie byłby biegły w naukach Koranu i innych Pism Świętych, a cóż dopiero sufi, który zna poprzednie objawienia, ich błędy i wypaczenia!
• autentyczny sufi zanim inicjuje ucznia na pewno podda osobę testowaniu próbując jej przydatność dla duchowej ścieżki. Zainteresowany nie może być wrogo usposobiony do innych uczniów, musi być zdolnym do przyjaźni z dotychczasowymi uczniami Nauczyciela sufizmu. Będzie też dzielnie bronić i ochraniać swych uczniów przed zewnętrznymi atakami czy zagrożeniami, także moralnymi.
• prawdziwy sufi sam praktykuje wasify i dhikry oraz modlitwy dużo więcej niźli ci których naucza, a jeśli trafia na dobrych uczniów mobilizuje się do jeszcze większego wysiłku w duchowym praktykowaniu, aby móc pojąć naturę i potrzeby uzdolnionego ucznia. Nauczyciel sufi naucza Imion Boga nie prędzej niż wtedy, kiedy sam się mocno ugruntuje tak w ich praktykowania jak i w doświadczaniu łask jakie przynoszą!
• autentyczny sufi jest wolny od typowych zboczeń i patologii opisanych i potępionych w Pismach Świętych takich jak Koran. Sufi nie będzie zaangażowany ani w związki homoseksualne, ani nie będzie kopulował ze zwierzęciem mamrocząc coś o rzekomych eksperymentach poznawczych czy o uduchawianiu zwierząt przez stosunki płciowe. Nie będzie też używał uczennic ani uczniów przeciwnej płci jedynie dla doraźnej chwilowej przyjemności, gdyż tak czy owak niszczy to siły moralne początkujących w Drodze Ducha. Mistrzowie sufi zawsze szanują i respektują odrębność i nietykalność płciową swoich uczniów i uczennic. 

Wszystkich zainteresowanych autentyczną Drogą Sufich zapraszamy na warsztaty:

http://sufi-chishty.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: sufi-chishty.blogspot.com