Słownik terminów arabskich

Słownik terminów arabskich

W słowniczku objaśniono trudniejsze wyrazy orientalne, głównie arabskie, oraz mniej znane nazwy geograficzne, ważniejsze postacie historyczne i niektóre znaczące imiona własne, które występują w "Księdze 1001 Nocy" i innych tekstach zamieszczonych na blogu. Dla ułatwienia korzystania ze słownika opuszczono w nim arabski rodzajnik określony al - (występujący również w formie asz -, ad -, ar -, at -), który niekiedy poprzedza dany wyraz.

A

Aad – legendarny lud olbrzymów wygubiony w zamierzchłych czasach przez Allacha za nieposłuszeństwo.

Abbasydzi – dynastia kalifów; panowali od 750 do 1258 r.

Ablucja – rytualne oczyszczenie. Należy do muzułmańskich powinności religijnych. Obowiązuje przed czynnościami o charakterze religijnym, jak np. modlitwa, i po dokonaniu czynności uważanych za nieczyste.

Abu Isa – syn Haruna ar-Raszida, zob. też Harun ar-Raszid.

Abu Kir – miejscowość w Egipcie, kilkanaście kilometrów na wschód od Aleksandrii.

Abu Nuwas – jeden z największych poetów arabskich; żył na przełomie VIII i IX w.

Abu Tabak – przezwisko nadawane w Egipcie siepaczowi, który na rozkaz władz (zwłaszcza w czasie okupacji tureckiej) dokonywał aresztowań itp.

Adnan – legendarny protoplasta plemion północnoarabskich.

Ajjub – arabska forma biblijnego imienia Hiob.

Akka (niekiedy Akkon) – miasto portowe na wybrzeżu Palestyny. W czasie Wypraw Krzyżowych jeden z głównych portów.

Ali ibn Hiszam – dostojnik w czasach kalifa al-Mamuna.

Alif – pierwsza litera alfabetu arabskiego w kształcie wydłużonej pałeczki. Ze względu na jej kształt często porównywano do niej smukłą postać dziewczyny lub młodzieńca.

Zamknięcie opowieści o królu Szachrijarze i jego bracie królu Szachzamanie i o Szeherezadzie

Księga 1001 Nocy

Zamknięcie opowieści o królu Szachrijarze i jego bracie królu Szachzamanie, i o Szeherezadzie.

W ciągu całego tego czasu Szeherezada powiła królowi trzech chłopców. A gdy skończyła ostatnią swą opowieść, powstała i ziemię przed królem ucałowawszy, ozwała się: „O królu czasu, człowieku, któryś jedyny jest w stuleciu naszym i wieku, zaprawdę, jestem niewolnicą twoją. Oto przeminęło tysiąc nocy i jedna, jak opowiadam ci z dawnych czasów opowieści i nauk starożytnych wykładam treści. Czy wolno mi zatem przed twym obliczem wyrazić pragnienie, by mi dozwolono mieć pewne gorące życzenie?” I rzekł do niej król: „Proś, a będzie ci dane, Szeherezado!” Przywołała tedy piastunki i rzezańców i poleciła: „Przynieście mi moje dzieci!” Sprowadzili więc do niej czym prędzej trzech chłopców – jeden z nich szedł, drugi raczkował, trzeci zaś był dziecięciem przy piersi. I skoro dzieci jej przynieśli, Szeherezada złożyła je przed królem, ucałowała przed nim ziemię i ozwała się: „O królu czasu, oto dzieci twoje! Proszę cię, byś mnie wybawił od śmierci przez litość nad tymi dziećmi, zaprawdę bowiem, jeśli mnie zabić każesz, pozostaną one bez matki, a ty nie znajdziesz niewiasty, która by je wychowała lepiej ode mnie.”

Król zapłakał wówczas, dzieci swoje do piersi przycisnął i rzekł: „O Szeherezado, na Allacha, zaiste, jam cię już ułaskawił, zanim dzieci przyszły na świat, widziałem bowiem, że jesteś prawa, pobożna, szlachetna i cnotliwa. Niechaj Allach błogosławi tobie, twojemu ojcu i matce, korzeniowi twemu i gałęzi twojej! Allach niech będzie mi świadkiem, żem ułaskawił cię już od wszystkiego, co by ci krzywdę wyrządzić miało!” I ucałowała mu dłonie i stopy, i radowała się wielką radością, a potem rzekła: „Niechaj Allach długie życie ci ofiaruje, niech podniesie godność twoją i dostojeństwo!” Wesołość wypełniła wówczas pałac królewski i radość rozeszła się też po mieście, a noc owa była taka, że w życiu ziemskim nie ma podobnych, jej kolor zaś był jaśniejszy niźli jasne oblicze dnia.