Tamerlan
Znana jest opowieść o czasach młodości Tamerlana, wielkiego władcy Mogołów, kiedy nie był jeszcze świadomy swojego przeznaczenia.
Pewnego dnia, przytłoczony codziennymi obowiązkami i walką o przetrwanie, udał się do lasu w poszukiwaniu śmierci. Położył się na ziemi i czekał, aż ta nadejdzie i uwolni go od wszystkich kłopotów.
Spotkał go wówczas na swojej drodze derwisz i rozpoznał drzemiący w nim potencjał. Uderzył go laską, chcąc go obudzić. Młodzieniec ocknął się i zaprotestował przeciwko takiemu traktowaniu. Wyznał, że jedyne, czego pragnie, to umrzeć w spokoju.
- Co ty opowiadasz - wykrzyknął Mędrzec - masz przecież cały świat przed sobą! Jeśli tylko zdobędziesz się na wysiłek i odnajdziesz siłę, którą masz w sobie, osiągniesz cel, który ci los wyznaczył.
- Nie chcę tego - odparł Tamerlan - jestem zbyt znużony, a moje serce jest złamane. Nie chcę już dłużej żyć na tym świecie.
- Jeśli nie jesteś szczęśliwy, to znaczy, że nie wiesz jak żyć. Pomyśl, jaki byłby powód istnienia, gdybyśmy przychodzili na świat i odchodzili z niego, nie osiągając wyznaczonego celu?
- Więc wierzysz, że mogę jeszcze coś zdziałać? - spytał skruszony młodzieniec.
- Tak - odparł derwisz - to jest właśnie powód, dla którego cię zbudziłem. Wstań i staw czoła przeznaczeniu, a z pewnością odniesiesz sukces. Nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości!
Jego słowa przebudziły ducha Tamerlana i stał się świadomy zadania, jakie miał do spełnienia w świecie. I w miarę upływu czasu dostrzegał, jak znikają przeszkody na jego drodze, a świat go wspiera we wszystkim, czego się podejmuje. W ten sposób otworzył drzwi przed życiem i stał się Wielkim Tamerlanem, jak było mu przeznaczone.
Hazrat Inayat Khan
