Akbariyya


SUBUDH – ZAKON SUFI – IBADAT KHANA





Pir Akbar

Sufi/zm jest w swej najstarszej warstwie nawiązaniem do mistyki i duchowości starohebrajskiej (Zuf), egipskiej oraz zaratusztriańskiej (staroperskiej), a w swej nowszej warstwie jest duchowością i mistyką starochrześcijańską (eseńską i ebionicką) oraz w najnowszej czy bardziej ostatecznej warstwie – uniwersalistyczną mistyką muzułmańską. Studiowanie i praktykowanie Sufi jest idealną ścieżką dla osób zainteresowanych mistyką i jogą chrześcijańską, żydowską, perską (awestyjską) oraz muzułmańską, gdyż łączy wszystkie te tradycjeObjawienia zajmując się głównie tym, co mają ze sobą wspólnego, a co jest istotą i sednem każdej autentycznej religijnej i duchowej Drogi. Suficka tradycja duchowa posiada trzy ogólne poziomy uczniowskie: – nauki o metafizyczności; – zalecenia, które rządzą jak człowiek powinien żyć; – ścieżkę inicjacji i praktyk, które prowadzą do boskiego źródła. Różnice pomiędzy tradycjami różnych Mistrzów są jak różne kolory tęczy: wszystkie z nich są załamaniem czystego białego światła boskiej świadomości. Żadna tradycja nie jest lepsza niż inna – tak jak żaden kolor tęczy nie jest lepszy niż inny, a jest raczej kwestią gustu czy potrzeby poszukującej duszy. Sufickie aktywności rozkwitają jak kwiaty wszędzie tam, gdzie misteryjne nauki znajdują żyzną glebę i oddanych praktyce Uczniów gotowych podążać Drogą z poświęceniem! Nie jest łatwo oddać historię duchowej szkoły czy tradycji w sposób ciągły, tym bardziej, że sufickie zakony i braterstwa rozwijały się i po dziś dzień trwają w konspiracyjnych warunkach, a Uczniom zwykle nie zaleca się mówienia głośno o tym, co praktykują, póki nie staną się Mistrzami-Nauczycielami, chociaż bywają od tej reguły wyjątki, uzasadnione raczej tylko większym rozkwitem misteryjnych poszukiwań wśród ludzi. Nie przypadkiem rozkwitający pąk kwiatu róży jest podstawowym symbolem sufi/zmu, a płatki róży rozdawane są Inicjowanym w czasie ceremonii Błogosławieństw!

POCZĄTKI AKBARIYYAH NA ZACHODZIE

Początki sufizmu linii Akbariyya na Zachodzie miały miejsce w Północnej Afryce, a krótko potem w Egipcie dzięki Ivan Agueli, szwedzkiemu malarzowi mieszkającego w Paryżu. Ivan Agueli był zainteresowany duchowością i ezoteryką – był on członkiem Paris Theosophical Society – a szczególnie tą formą, która utrzymuje, że wszystkie religie są aspektami jednej prawdy. Spotkał się z sufizmem i został inicjowany jako Uczeń Duchowy – Murid w czasie swej pierwszej podróży do Egiptu, w 1897 według Nutrizio. W 1907, podczas jego drugiej podróży do Egiptu, został inicjowany jako nauczyciel duchowy przez sufickiego szejka: ‘Abd al-Rahman ‘Illyash al-Kabir, który był nie tylko głową mniej znanej linii ZakonuShadhili, lub bardziej Arabiyya-Shadhiliyya, ale co ważniejsze, był zainteresowany czymś, co można by nazwać islamskim uniwersalizmem. Wywodził on te nauki od osoby Sufi Ibn ‘Arabiego (XII w.) oraz był on również członkiem Wewnętrznego Zakonu Sufi zwanego Akbariyya(nazwanego tak raz po Ibn ‘Arabim, do którego często odnoszono się imieniem ‘Akbar‘, Największy, a dwa po Cesarzu Akbarze, mogolskim Imperatorze Indii, wielkim religijnym uniwersaliście). W każdym wypadku, szejk ‘Abd al-Rahman wyznaczył Ivana Agueli (którego sufickie imię było‘Abd al-Hadi) jako Moqaddem – to jest kimś, kto posiada upoważnienie inicjowania innych w sufizm. Był on Moqaddem w tradycji Arabiyya-Shadhiliyya oraz w Zakonie Akbariyya; a nawet bardziej to drugie, gdyż Agueli zaczął wkrótce pisać w ezoterycznych periodykach na takie tematy jak Islam i Taoizm, co pokazuje duchowy uniwersalizm. Jest warte podkreślenia, że ten pierwszy XX wieczny krok w “Zachodni Sufizm” był całkowicie niezwiązany z zachodnią wiedzą. Agueli nie pojechał do Egiptu, ponieważ przeczytał tłumaczenia sufickich klasyków, ale ponieważ poszukiwał Źródła Mądrości, (które jest istotnie ezoterycznym pojęciem). I jest to w pewien sposób ironiczne, że Reynold Nicholson, naukowiec z Cambridge, który nigdy nie pojechał do żadnego muzułmańskiego lub sufickiego kraju, wykonał tłumaczenia jednej z prac Ibn ‘Arabi’ego w 1911, w czasie, kiedy Agueli publikował jego własne prace na temat Sufizmu, będąc członkiem Zakonu Akbariyya, we francuskich ezoterycznych czasopismach.

Ren Gunon (‘Abd al-Wahid Yahya), został inicjowany przez Agueliego w Paryżu w 1912. Był on przede wszystkim tradycjonalistą a potem sufim. Pisał on artykuły i książki o chrześcijaństwie i hinduizmie – ale nie o sufizmie. Więc sytuacja przed wybuchem Pierwszej Wojny Światowej jest taka, że Zakon Akbariyya (a także Shadhili) ma tylko dwóch zachodnich członków będących aktywnymi i identyfikowalnymi Sufimi: Agueliego, (który ma upoważnienie do inicjowania innych) i Gunona (który wydaje się być jedyną aktywną osobą, spośród potajemnie inicjowanych). Szeikh Agueli – ‘Abd al-Hadi umiera w 1918 i Gunon zostaje jedynym publicznie znanym sufim linii Akbariyya. W 1930 roku Guenon jedzie do Egiptu (gdzie pozostaje na całą resztę życia). W 1932 roku Frithjof Schuon szwajcarski Niemiec został inicjowany do gałęzi Alawi zakonu Shadhiliyyaprzez Szejka Ahmed al-Alawi w Algierii, przyjmując imię Nur-ad-Din. W roku 1934, kiedy al-Alawi umarł, Schuon został uczyniony Moqaddem przez następcę al-Alawi’ego – Szejka Adda ben Tounes. W 1934 Ren Guenon żeni się z córką Szejka Mohammed Ibrahima wchodząc w ten sposób do sufickiej rodziny duchowej! Do 1939r. około 100 europejczyków zostało sufimi, poprzez Guenona, których odsyłał w tym czasie do zaprzyjaźnionego Szejka Schuona po inicjacje. W 1951r. następuje śmierć Guenona w Kairze; według wstępu do ‘The Lord of the World’, jego spadkobiercą jest Monsieur Yeha (faktycznie jego starszy syn). Branża Sufi Akbariyya rozwija się od tego czasu w Egipcie i okolicach jako sekretny, tajemny Zakon Ezoteryczny, bez większego rozgłosu. Ezoteryczne filie Akbariyya (Alawiyya, Shadhiliyya, Hamidiyya) żyją własnym życiem także w Paryżu jak i w Szwajcarii, Danii, Szwecji czy Hiszpanii. Działają jednak jako ezoteryczne, małe ukryte grupki Uczniów o niewielkiej aktywności i praktycznie niejawnie! Można jednak mówić o dynamicznym rozwoju i rozprzestrzenianiu sufickich idei w Europie, z uwagi na panujące niesprzyjające warunki i chrześcijański fundamentalizm, tradycyjnie niechętny mistyce kojarzonej z islamem! Należy pamiętać, że korzeniem istotnym sufickiego uniwersalizmu duchowego jest Cesarz Akbar – Pir Jelal Muhammad al-Morya Khan Chishty, mogolski imperator Indii z XVI/XVII wieku, który jest znany między innymi z posiadania czterech żon, każdej innego z głównych wyznań!

HISTORIA AKBARIYYAH W POLSCE!

Historia Akbariyya w Polsce to rozkwit kwiatu sufi/zmu w Europie Środkowo-Wschodniej, które nadeszło na fali kryzysu przełomu lat 70/80 XX wieku, a rozpoczęło się wraz z inicjowaniem w 1982 roku Sufi Ahmad Ofiel Czisti, przez Pir Akbar Suachani-al-Hadźidź do filii Subudhsufickiego zakonu Akbariyya (gałąź linii Cziszti)! Już w 1983 r. Sufi Ahmad został wyświęcony i pobłogosławiony jako Nauczyciel Duchowy z prawem do inicjowania Uczniów w każdej filii Akbariyya! W 1989 roku jego Nauczyciel, Suachani-al-Hadźidź został bestialsko zgładzony w Iranie za szerzenie nieortodoksyjnych nauk sufickich, razem z grupka uczniów, a to w ramach politycznych czystek i zamieszek sterowanych przez prawicowych muzułmańskich ajatollahów. Sufi Ahmad Ofiel zostaje w ten sposób spadkobiercą nauk duchowych linii Akbariyya w tej ezoterycznej, sekretnej gałęzi, gdyż nauczanie w Iranie praktycznie przestaje istnieć, a jest to gałąź nawiązująca do bogatej perskiej tradycji mistycznej! Pierwsze grupki zainteresowanych i praktykujących powstają w Człuchowie na Pomorzu, potem w Toruniu, Grudziądzu, Poznaniu, Szczecinie, Wrocławiu, Warszawie, Olsztynie, Bydgoszczy i wielu innych miastach Polski. Sufi Ahmad Ofiel otrzymał przekaz duchowej wiedzy i praktyki z ust Mistrza, przekaz, jakiego nie znajdzie ktoś, kto by przestudiował praktycznie wszystko, co tylko w dziedzinie sufickiej można znaleźć na zachodzie. W okresie 1982-1989 Sufi Ahmad Ofiel osiągnął ostatnie, dwunaste, najwyższe wtajemniczenie mistycznej ścieżki Sufi, a następnie został wprowadzony w pierwszy stopień tak zwanej Wyższej albo Wewnętrznej Ścieżki (Wyższego Zakonu Sufi) jako Buzurg (Wielki, Najwyższy). W 1988 roku podjął się na okres kilku lat kierowania rozwojem innej organizacji sufickiej, znanej jako Zachodni Zakon Sufi, gdzie przez około 5 lat pełnił funkcje Przedstawiciela Krajowego, na prośbę Murszida Atuma O’Kane oraz Pir Vilayat Inayat Khan, dając także tej organizacji sufickiej podwaliny do funkcjonowania w Polsce! Później zajmował się intensywnie pracą z Uczniami sufickimi bardziej zaangażowanymi w starożytne i tradycyjne sufickie nauki oraz poważną praktykę na bazie linii Akbariyya al-Chishtiyya! Jedną z głównych uczennic Pir Ahmad Ofiel Chishty jest lepiej znana jako Szaikhia Aliyah Chishty, która rozpoczęła praktykowanie około 1993 roku, a w lutym 2005 roku została oficjalnie i publicznie uznana w Indii za reprezentantkę linii Sufi Chishty (Cziszti) przez Strażnika Mauzoleum Grobu, Dargah Pir Moinuddin Chishty, oraz symbolicznie adoptowana jako uczennica-córka Mistrza Pir Syed Sadique Hussain Chishty w Ajmer, który jest potomkiem i spadkobiercą duchowym Pir Moinuddin Chishty, Największego Świętego z Mistrzów Indii! Tradycyjnie, przyjęcie do rodziny uczniów Sufi Chishty w Indii zawsze odbywa się poprzez akt publicznej adopcji, przyłączenia do rzeczywistej rodziny Duchowego Mistrza, Pir-o-Murszida!

Duchowa droga przebudzenia serca, droga Urzeczywistnienia Boga składa się z kilkunastu etapów czy stopni stanowiących zamknięte procesy przemiany wewnętrznej, które są głębokimi procesami duchowej transformacji. Przebudzenie serca odbywa się w dwunastu zasadniczych etapach, wcieleniach, co symbolicznie obrazuje dwunastopłatkowy kwiat serca. Jest to proces porównywany do otwierania kolejnych płatków kwiatu. Każdy kolejny stopień mistycznej ścieżki serca wymaga swoistych praktyk i nauk, które przekazujemy stopniowo w miarę jak adept osiąga duchową dojrzałość i gotowość do wędrowania z użyciem kolejnego, wyższego pojazdu praktyki duchowej. Duchowość suficka jest bardzo bliska narodowi polskiemu, gdyż szkoły sufickie, szkoły Miłości i Mądrości wedle wszelkich danych kwitły wśród naszych słowiańskich praojców już w czasach przedchrześcijańskich. Liczni polscy mistycy praktykowali i wyznawali nauki podobne w duchu i formie do ideałów sufi/zmu, a wiele z tych dusz to znani z historii mistycy – reformatorzy religijni i społeczni!

SUFI SUBUDH – DIN-I-ILLAI – IBADAT KHANA

Duchowe aktywności sufickiej szkoły czy linii przekazu Zakonu AKBARIJA rozwijane są w trzech głównych filiach czy stylach praktykowania odpowiednich dla różnych typów poszukiwaczy duchowych:

1. Sufi Islamiat Subudh Khankah, w skrócie Bractwo Subudh; posiada cztery wewnętrzne stopnie inicjacyjnego wtajemniczenia w misterium duchowego oddania; starsi inicjowani zobowiązani są do pomagania młodszym praktykującym i organizowania spotkań dla nowicjuszy! Sufi Subudh skupia się od podstaw na praktycznym pojednaniu z Wolą Boga - Insha Allah, na harmonizowaniu z Bogiem, będąc praktyką wielkiego sufickiego ideału boskiej, kosmicznej HARMONII!

2. Din-i-Illai Al-Akbarija As-Sufija, Zakon Sufi Pir Akbara, czyli Suficka Szkoła Ezoteryczna, znana lepiej jako ezoteryczno-duchowa droga serca, Sufi Tariqah o dwunastu stopniach inicjacyjnych wtajemniczeń w odwieczną mądrość i boską miłość; suficka szkoła Światła, Miłości,Mądrości, Harmonii i Prawdy; (w tym także: leczniczo-uzdrowicielski Sufi Hakimat; mistyczno-przyrodniczy most natury, As-Sirat; bratersko-wspólnotowa Sufi Khankah; ezoteryczny Gajanis,Vadanis i Nirtanis); – i inne ezoteryczne kręgi aktywności!

3. Ibadat Khana, ekumeniczno-religijna jedność wszystkich wyznań i wiar, Kościół Powszechnego Nabożeństwa, Nowa Religia Świata oparta o specjalne sekretne rytuały Duchowej Hierarchii. Filia ta to najbardziej znana aktywność propagowana przez Pir Akbar Jelaluddin Muhammad(Morya). Sufickia Szkoła Duchowa “Akbarija” jest aktywnością ezoterycznego Bractwa Diamentowego Serca Świątyni Dobrej Woli i Świątyni Kheri-Kheba, częścią ogólnoświatowego Planu Dobrej Woli Bożej inspirowanego przez wielkiego mistrza duchowego Rasul Morja (Pir Akbar, El Moryah) oraz Pir Moinuddin Chishty dla przywrócenia duchowego Królestwa Bożego na planecie Ziemi i wprowadzenia ludzkości do nowegoZłotego Wieku Prawdy. Millat Ibrahim, Czysta Religia przekazana przez Abrahama i Melchizedeka oraz Proroka Muhammada to istota praktyki Din-i-Illai (Boskiej Wiary) założonej w XVI wieku przez Pir Akbara (Rasul Morja), cesarza indyjskiego złotego imperium, jako tajemny, ezoteryczny Zakon Bracki. Ideały Millat Ibrahim były głębiej rozwijane zarówno przez Sufi Ibn Arabi, Pir Moinuddin jak i przez Pir Akbara w jego ezoterycznym braterstwie sufich.

SUBUDH - to esencjonalne doświadczenie duchowe i religijne zwane też wylaniem Ducha Świętego, prorockim Nawiedzeniem, działaniem wewnętrznej Mocy, Latihan Keddźiwan (praktykę Duchową) a w językach wschodu Saćindah, Krijaśaktipat. Sufi Ibrahim zwany jest posłańcem zielonego blasku, gdyż kolor wiosennej zieleni jest tradycyjnie kolorem nadziei, przebudzenia się do świadomego życia oraz kolorem mądrości. Współcześnie znanych jest kilka form Subudh. Jedna z inicjatyw została rozpowszechniona przez Bapaka Pak Subuh z Indonezji pod nazwą Braterstwo Subud. Odnosi się w porównaniu ze swym pierwowzorem jedynie do fundamentu oryginalnej całości luźno wiążąc się z bratersko wspólnotowym kierunkiem pracy Din-i-Illai, podczas gdy oryginalne Bractwo (Khankah) Subudh posiada cztery Kręgi Wtajemniczeń osiągalne poprzez duchową Inicjację (Bajat) z rąk Khalifa (Strażnika) Subudh, a nie jedynie Otwarcie i Testingi, jak to widać na przykładzie indonezyjskiej wersji.

DIN-I-ILLAI - Boska Wiara to suficka aktywność zainicjowana przez Cesarza Akbara znanego lepiej jako Sufi Akbar Dźelaluddin Muhammad Al-Morja Khan Czisti (1556-1605 r.) w nawiązaniu do nauk Mistrzów Miłości – Mądrości takich jak Ibn Arabi, także zwany Akbarem czy Pir Moinuddin Chishty – rzeczywiście Największy Święty Indii i Pakistanu. Jako duchowy mistrz i przewodnik, Pir Akbar prowadził swoich uczniów i uczennice ścieżkami takich tradycyjnych sufickich pojazdów wewnętrznego rozwoju jak Chishtiyya czy Naqshibandiyya, Qadariyya,Suhrawardiyya w specyficzny, ezoteryczny bardzo sposób. Wszystkich, którzy czują się blisko związani lub przyciągnięci Imieniem Morya /Akbara, serdecznie zachęcamy do zaangażowania się w drogę wewnętrznego rozwoju proponowaną przez tę wielką duszę. Rasul Morja (El-Morya) uznawany jest powszechnie za Awatarę, Mahatma Himawantu i ucieleśnienie Ducha Proroków!

Din-i-Illai zwane jest także Bractwem Sufich lub Zakonem Sufich, Wyższym Zakonem oraz Sufickim Bractwem Zakonnym o uniwersalistycznym charakterze. Posiada swoje starożytne ucieleśnienie jako linię przekazu proroków Beni Israel, począwszy od Adamapoprzez Noego (Noah), Henocha, Abrahama, Eliasza, Mojżesza, Samuela, Dawida, Jezusa aż po Muhammada zwanego Pieczęcią Proroków. Prorok Muhammad zwany Sługą Boga zjednoczył plemiona arabskie i odnowił prastarą religię Abrahama. Sam był wielkim mędrcem sufickim. Jego pełne imię brzmiało Sufi Ibrahim Ibn Muhammad Abd Allah. Dwaj najwybitniejsi starożytni przedstawiciele braterskich idei Subudh to Prorok Dawid i Prorok Eliasz (Elijah). Duchowa spuścizna islamu Muhammada została przekazana ustnie przez Pir Hazrat ‘Ali jako mutasha’biha’t (boskie, wewnętrzne sekrety) całej sufickiej sukcesji ezoterycznej w Islamie. Ustny przekaz duchowej Mocy i Mądrości trwa pośród zakonów sufickich aż po dzień dzisiejszy niezależnie od prostej do zrozumienia dla każdego zewnętrznej warstwy egzoterycznej, muhkama’t, której nie należy jednak negować ani odrzucać jak to czynią pseudosufi na zachodzie, ale trzeba pogłębiać! Sufi zajmują się raczej integracją Pereł Duchowej Wiedzy niźli negacją i podziałami.

Ezoteryczny kierunek zwany też w całości Tariqah, drogą duchową, ma zasadnicze znaczenie i zwykle ujęty jest w ramy organizacyjne pod nazwą Ruchu Sufickiego lub Zakonu Sufich. Oryginalnie kierunek ten zwany jest właśnie Sufi Tariqah, co może najlepiej tłumaczyć jako Droga Mądrości, którą zwykle aranżuje się w ścieżkę o dwunastu kolejnych stopniach inicjacji i opiera o ośrodek serca jako centrum mentalnego i psychicznego skupienia świadomości.

IBADAT KHANA - to trzecia filia Sufickiej Szkoły Duchowej znanej jako linia przekazu “Akbarija“. Jest to czysto ekumeniczna działalność interreligijna, służąca zjednoczeniu wszystkich wiar w jedną religię przyszłości. Pir Akbar założył pierwszą w Indii Świątynię Powszechnego Nabożeństwa dla realizacji dzieła ekumenii i zjednoczenia wszystkich religii. Dom Ekumenii zwany jest do dzisiaj Ibadat Khana – od nazwy pierwszej indyjskiej świątyni jedności wszystkich religii. Powszechne Nabożeństwo Pir Akbara zawiera w sobie także czterostopniową ścieżkę kapłaństwa Nowej Religii Powszechnej.

PODSTAWY PRAKTYKI DUCHOWEJ AKBARIYYAH

Podstawą praktyki duchowej linii Akbariyya w ogóle są tradycyjne, codzienne modlitwy muzułmańskie rozwijane w głęboką pracę nad łasifami (wasifa) i dhikrem, pogłębiane poprzez metody medytacyjne, ćwiczenia oddechowe, wirowanie na wzór derwiszów, praktyki kontemplacji podobne do metod fakirów czy madzubów. Podstawą praktyki, esencją doświadczenia w praktykach Akbariyya Pir Akbara jest Subudh, który jest też pierwszą i podstawowa filią Akbarija, Wielkiego Zakonu Akbara. Całą podstawową aktywność Akbariji zwiemy zwykle Sufickim Muzułmańskim Bractwem Subudh lub w skrócie Sufickim Bractwem Subudh. Nazwa Subudh i symbol Subudh stanowią jednak serce duchowej pracy poza wszelką organizacją i strukturą. Praktyka duchowa Subudh powoduje oczyszczenie natury wewnętrznej mądrości czy duchowej samowiedzy, daje wzrost świadomości siebie i swego istnienia, a także oczyszcza z przeszkód stojących na naszej duchowej drodze rozwoju. Podstawową intencją praktykowania jest właśnie otwarcie dla oczyszczenia. Czystość (Safa) pojawia się tam, gdzie wola ludzka roztapia się w Woli Bożej. Poddanie i pokora to pierwszy i ostatni krok, ciągła lekcja dla wszystkich poważnych poszukiwaczy. Subudh to głębokie i trwałe Oddanie Woli Bożej, Woli Allah!

W Polsce praktyki całego kierunku Świątyni Dobrej Woli, od 1983 roku reprezentuje Khalif-ul-Wesir Subudh oraz Pir-ul-Mulkh Din-i-Illai Pir Ahmad Ofiel Cziszti, wyświęcony w linii przekazu Khalif-ul-Mulk Pir Awaliya Suachani-Al-Hadźidź Al-Czisztijja. Sufi Ahmad Ofiel Chishtyjest jednocześnie Siraj-un-Munir filii Ibadan Khana al-Akbariyyah! Więcej informacji o Din-i-Illai i Subudh znajdziesz w książeczkach pt.: “Subudh” i “Droga Sufich”, a także w Biuletynach-Gathekach pt.: “Kalkin – Mesjasz, Zbawiciel, Chrystus”, “Bractwo czystości i Praktyka Duchowego Oddania” i “Boska Wiara – Wiecznie Żywa Religia”. Udostępniamy także podobiznę Rasul Morja z krótką instrukcją do kontemplacji oraz podstawowe lekcje ezoteryczne zwane GATHEKA (Listy Nauczyciela do Uczniów).

DIN-I-ILLAI – ZAKON SUFI – SUFICKA SZKOŁA EZOTERYCZNA

Suficka Szkoła Duchowa zaprasza na intensywne warsztaty poświęcone duchowemu rozwojowi, mistycznej ścieżce opartej o duchowy proces zwany Ziraat (As-Sirat), wysubtelnianiu ego, modlitwie, medytacji, ćwiczeniom oddechowym, praktykom z żywiołami, sufickim tańcom derwiszów, wasifom i dhikrom, duchowym śpiewom i intonacjom mistycznych fraz, praktykom subudh (duchowemu oddaniu) i duchowemu uzdrawianiu Sufickiego Zakonu Uzdrawiania (nakładanie rąk, masaże, biomasaże i pasy magnetyczne, respiroterapia, rytuał uzdrawiania! W czasie sesji warsztatowych zajęć będziemy poruszać między innymi następujące duchowe tematy:

1. Jedność Nauk Wszystkich Religii – zjednoczenie wszystkich religii, jedna wiara i jeden cel, odmienność metod szczegółowych, wspólne podstawy wszystkich religii, celebracja jedności wszystkich religii, zasada zjednoczeniowa, synteza duchowa, czystość przekazu duchowych nauk i domieszki demoniczne, uniwersalne praktyki duchowe każdej religii, wspólne źródło.

2. Moc i potęga dźwięku - wibracje sylab i słów, znaczenie i działanie dźwięków, mistyczne głoski służące duchowemu rozwojowi, magiczna moc inwokacji i recytacji (wazifa i dhikr), modlitwa różańcowa i jej potężne efekty, alikwota, śpiewy (Halleluyah, Iszq Allah).

3. Odradzająca moc oddechu – nauka połączonego oddychania, oddechy żywiołów, usuwanie napięć i bloków psychicznych z pomocą ćwiczeń oddechowych, relaksacja i odstresowanie, oddychanie lecznicze (respiroterapia), oddech w rozwoju duchowym, afirmacja i rytm odddechu, ładowanie kanałów energii, sztuka życia z pomocą metod oddechowych.

4. Praktyki świadomego umierania – techniki przenoszenia świadomości w wyższe wymiary egzystencji, etapy mistycznej śmierci, brama śmierci w rozwoju duchowym, zjawisko śnienia a śmierć, anioły śmierci, oczyszczanie pociągu do śmierci i uwalnianie od zdarzeń fatalnych (klątw), oczyszczanie doznań sennych i astralu (kamamanasu).

5. Anioły i niebiosa – anioły tradycji perskiej, judejskiej i chrześcijańskiej, sposoby przywoływania i zjednywania anielskich istot, metody pracy z aniołami, duchowymi mistrzami i świętymi, niebiańskie przewodnictwo duchowe, sfery i hierarchie niebiańskie, nauki sufickie o lokach (światach zamieszkałych) i ich mieszkańcach.

6. Rozwój duchowy – pojęcie szeikha i murszida, praca pod przewodnictwem szeikha, znaczenie inicjacji w duchowy rozwój, kierownictwo duchowe, trening rozwoju osobowości i transformacji ego, etapy budzenia wyższej świadomości, metody samorealizacji, odwieczna ścieżka prawości, równowaga wody i ognia, chrzest duchowy i stopnie mistycznej ścieżki, budzenie mocy duszy,

7. Duchowa droga sufickich rycerzy – wojowników, błędy w praktykach i metodach, tajemne metody mistyki żydowskiej i starochrześcijańskiej, Raqs (Mudry i Bandhy), Kairobi (Kundalini), etc.

Intensywne warsztaty w Polsce prowadzone są przez Pir Buzurg Ahmad Ofiel Cziszti, który w 1982 roku został inicjowany w Akbariyyah, ostatecznie jako Pir (Mistrz Duchowy, Patriarcha) sufickiego zakonu Akbarija (gałąź linii Czisti) przez Pir Akbar Suachani-al-Hadźidź, osiągając ostatnie, dwunaste, najwyższe wtajemniczenie mistycznej ścieżki Sufi, a następnie został wprowadzony w pierwszy stopień tak zwanej Wyższej albo Wewnętrznej Ścieżki (Wyższego Zakonu Sufi) jako Buzurg (Wielki, Najwyższy). Ahmad Ofiel otrzymał także, jako jedyny w Polsce, dziewiąte wtajemniczenie w Zachodnim Zakonie Sufi (także gałąź linii Czishti) jako Sufi (Czysty, Święty), co jest potwierdzeniem duchowej Realizacji dokonanym przez Murszida Atuma O’Kane i Pir-Vilayat Inayat Khan. Potwierdzenie duchowej Realizacji przyszło też z sufickich zakonów Naqszibandhi, Suhrawardia, Qadaria i Qawwali, w których Ahmad Ofiel także otrzymał wtajemniczenie dziewiątego pojazdu czy stopnia (Sufi), stając się znawcą mistycznej ścieżki rozwoju duchowego od jej początku aż do końca. W samej Polsce żyje około 300 inicjowanych przez Sufi Ahmad Ofiela adeptów sufi/zmu!

Sufia Aliyah Chishty inicjowana jako Szaikhia przez Pir Ahmad Ofiel Chishty oficjalnie reprezentuje Zakon Akbariyya, wszystkie jego filie i aktywności oraz od lutego 2005 roku jest także generalną reprezentantką linii Chishtiyya na Zachodzie wyświęconą i uprawomocnioną publicznie przez Strażnika Dargah Khwaja Moinuddin Chishty w Ajmer (India) Pir-o-Murshid Syed Sadique Hussain Chishty!

Regularnie prowadzone są długie Modlitwy Otwarcia, Su’rat al-Fa’tihah (101x) w każdy szósty dzień nowego miesiąca księżycowego, co jest duchową tradycją związaną z Dargah Pir Moinuddin Chishty! Amin!


Laa Illaaha Illa Allaah! Subhaan Allaah!


Jeżeli chcesz rozwijać się duchowo i praktykować tę mistyczną ścieżkę 
zapraszamy na warsztaty


© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: sufi-chishty.blogspot.com




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz